Tast de llengües

Ang buhay sa Pilipinas ay masaya, dahil nandoon yung aking pamilya at mga kaibigan. Lagi ko silang namimiss dahil sila ay napaka-friendly at sobrang bait. Tuwing 2 o 3 taon, magbabakasyon kami ng 2-3 buwan para lang ma visita namin yung aming pamilya.

Bahay kubo, kahit munti.
Ang halaman doon, ay sari sari.
Sinkamas at talong, sigarilyas at man.i
Sitaw, bataw, patani.

Hindi po ako masiadong marunong mag sulat nang tagalog, nahihirapan ako pero pinagsisikapan ko at ginagalingan ko din, hindi po ako nag aral sa pinas kaya hindi ako marunong mag sulat. 

Alam mo ba?
Lagi kita na kikita
Pero ang layo mo saking paningin
Pero más layo mo pa sa akin pag-abot.

Ang ganda nya sa paningin, 

Ang kislap ng araw,

Ang lamig ng simoy ng hangin.

Tuwing sabado ng hapon dumarating 
mga pinsan, kamag-anak, ninang din.
Laro, tawanan, walang katapusan,
pero sa’yo pa rin ang akin isipan.

Ang pamilya ko’y sa malayo, sa kabila ng dagat,
sa Pilipinas kung saan ang araw ay laging sumikat.
Doon ang hangin ay humahaplos, malamig at sariwa,
at sa bawat alaala, ang puso ko’y laging buo

Nag-aral ako ng french at ingles sa Belgium pero pagkatapos ng ilang taon lumipat ako sa Benguet, Philipinas, at doon ako natuto ng tagalog, ilokano atsaka ibaloy pero nakalimutan ko ang french.

Si Bernardita ay nagkasakit nang grabe. Sinabihan sya nang kanyang ina iwasan ang salamin, dahil naisip nya ay si Trinidad isang guni-guning matagal na nyang kausap. Pagkalipas nang dalawang linggo nang hina ang kayang katawan tapos namatay.